நெடுநல்வாடையை நுகரவாருங்கள் - 8

தலைவனைப் பிரிந்து தனிமைத் துயரில் வாடும் தலைவியின் துயர் நீக்கவும் துயிலுண்டாக்கவும் தோழியரும் செவிலியரும் படும்பாட்டை எடுத்தியம்பும் வரிகள்...

தளிர்ஏர் மேனித் தாய சுணங்கின்

அம்பணைத் தடைஇய மென்தோள் முகிழ்முலை

வம்பு  விசித்து யாத்த, வாங்குசாய் நுசுப்பின்

மெல்இயல் மகளிர் நல்அடி வருட;

நரை விராவுற்ற நறுமென் கூந்தல்

செம்முகச் செவிலியர் கைம்மிகக் குழீஇ

குறியவும் நெடியவும் உரைபல பயிற்றி

‘இன்னே வருகுவர் இன் துணையோர்’ என

உகத்தவை மொழியவும் (148- 156)

தளிரெனப் பொலிவுடன் மிளிரும் 

தேகமதில் பொலியும் தேமலையும்

ஓங்கிச் செழித்து வளர்ந்த
மூங்கிலெனத் திரண்ட தோள்களையும்

பங்கமிலாக் கச்சையுள் அடங்கிடும்

பங்கய மொட்டுப்போலும் தனங்களையும்

தாங்கி வரும் மெல்லிடையை

ஏந்திவரும் மென்னியல் மகளிர்,

தலைவியின் மென்பாதங்கள் வருடி

துயிலுண்டாக்கப் பெரிதும் முனைய.....

பிரியமான கணவனின்
பிரிவுத் துயர் பொறுக்காத

பிரியமகளின் துயர் பொறுக்காத

நறுமணமிகுந்த நரைமயிர்க்கொண்ட

பொறுமைமிகுந்த வளர்ப்புத்தாய்மார் கூடி

திறம்பட பல உரைத்தும் திரித்தும்

இப்போதே வருவார் அவர் என்றும்

இனிதே அவள் மனம் மகிழப்  பகன்றும்

தேற்றுதல் பல புரிந்தும்

ஆற்றாது கலங்கியவளாய்.....

…………………..ஒல்லாள்,மிகக் கலுழ்ந்து

நுண்சேறு வழித்த நோன்நிலைத் திரள்கால்

ஊறா வறுமுலை கொளீஇய கால்திருத்திப்

புதுவது இயன்ற மெழுகுசெய் படமிசைத்

திண்நிலை மருப்பின் ஆடுதலை யாக

விண்ஊர்பு திரிதரும் வீங்குசெலல் மண்டிலத்து

முரண்மிகு சிறப்பின் செல்வனொடு நிலைஇய

உரோகிணி நினைவனள் நோக்கி நெடிதுஉயிரா

மாஇதழ் ஏந்திய மலிந்துவீழ் அரிப்பனி

செவ்விரல் கடைக்கண் சோத்திச் சில தெறியாப்

புலம்பொடு வதியும்  நலங்கிளர் அரிவைக்கு

இன்னா அரும்படர் தீர விறல்தந்து

இன்னே முடிகதில் அம்ம (156 – 168)                 

சாதிலிங்கச் சாந்து பூசி

சின்ன மரக்குடங்களேந்தி

திண்மையான கட்டிலோடு

வன்மையாய்ப் பொருந்திய கால்கள்

அழகுபடத் தாங்கிநின்ற

மெழுகுபூசிய மேல்விதானத்தின்

திரைச்சீலைதனிலே திருத்தமாய்

வரையப்பட்ட ஓவியம் கண்டாள்.

மேடராசியோடு மட்டுமல்லாது

மற்றைய ராசிகளோடும் சுற்றித்

திரியும் கதிரவனைப் போலல்லாது

திகழும் சிறப்புடை சந்திரனாம் 

உற்றவன் அவனைப் பிரியாது

உலவும் உரோகிணி போலல்லாது

கொற்றவனைத் தான்பிரிந்திருக்கும்

கொடுநிலை நினையச் சகியாது

தனிமைத் துயராலே தான் வருந்தி

குவளை மலர்போலும் விழியோரம்
கசியும் கண்ணீர்த் துளிகள்தம்மை 

சுண்டித் தெறித்தாள் தன் செவ்விரலாலே.

அன்புநிறை இப்பெண்ணுள்ளம்

இன்னல் களையும் வண்ணம்

மின்னலெனப் போர்முடித்து எம்
மன்னனுக்கு வெற்றியைத் தந்து

மகிழ்விப்பாய் எம்மை இன்றேயென்று

பெற்றவர்க்கு நிகர் செவிலியர்,

பற்றுதல் மிக்கப் பாசத்தோடு

கொற்றவனின் வரவு வேண்டி

கொற்றவையை வேண்டி நின்றார்....

******************************************************

அடுத்த பகுதியுடன் நெடுநல்வாடை நிறைவுறும். 

(படங்கள் உதவி: இணையம்)