கான் ஊடுருவும் கயமை

நம்முடைய அடிப்படைத் தேவைகள் என்னவென்று கேட்டால் உணவு, உடை, உறைவிடம் என்போம். அந்த அடிப்படைத் தேவைகளுக்கு ஆதாரமான இந்தப் பூவுலகின் நலத்தில் அக்கறை செலுத்துகிறோமா? ஓசோன் படலத்தில் ஓட்டை, புவி வெப்பமயமாதல், நிலநடுக்கம், சுனாமி, சூறைக்காற்று, மிதமிஞ்சிய பனிப்பொழிவு என இயற்கை சீற்றங்கள், பருவந்தப்பிப்போதல் போன்ற சூழலியல் மாறுபாடுகளால் நாம் என்னென்னத் துயரங்களை அனுபவிக்க நேரிடுகிறது என்பதைக் கண்கூடாகக் கண்டறிந்தபிறகும் கூட சுற்றுச்சூழல் குறித்த விழிப்புணர்வு நம்மிடத்தில் பெருகியதா என்றால் பெரும்பாலும் இல்லையென்பதையே பதிலாய்த் தரவேண்டியதொரு இழிநிலை. இப்படியான ஒரு சூழ்நிலையில் மழை தரும் காடுகளை  அழித்து நம் அழிவுக்கு நாமே குழிதோண்டிக்கொள்வதை  அறியாமை என்பதா? அலட்சியம் என்பதா? அசட்டுத்தனம் என்பதா?  அடிமுட்டாள்தனம் என்பதா?

பூமியின் மொத்த நிலப்பரப்பில் காடுகள் வெறும் முப்பது சதவீதம்தான். அதையும் விட்டுவைக்க மனமில்லாமல் வேரறுத்துக்கொண்டிருக்கிறோம் நாம். பூமிப்பரப்பில் வாழும் பல்லுயிர்களுள் கிட்டத்தட்ட எழுபது சதவீதம் காடுகளில்தான் வாழ்கின்றன. அதனால்தான் கானுயிர் வளத்தில் கருத்தை வைப்பது அவசியமாகிறது.  

ஒவ்வொரு வருடமும் சுமார் எழுபத்தைந்தாயிரம் சதுரகிலோமீட்டர் பரப்பளவு காடுகள் அழிக்கப்படுகின்றன என்கிறது புள்ளிவிவரம். எளிதாகப் புரியும்படி சொல்லவேண்டுமென்றால் ஒரு நிமிடத்தில் அழிக்கப்படும் காடுகளின் பரப்பளவு இருபது கால்பந்தாட்ட மைதானங்களின் பரப்பளவுக்கு சமம். இப்படியே போனால் எழுநூறு ஆண்டுகளில் ஒட்டுமொத்தமாக உலக வரைபடத்திலிருந்து காடுகள் காணாமல் போய்விடும்.. மற்றக்காடுகளோடு ஒப்பிடுகையில் மழைக்காடுகளின் பரப்பு மிகவும் சொற்பம் என்பதால் அதையொழிக்க ஒற்றை நூற்றாண்டு போதும்.

காடுகளை அழிப்பதன்மூலம் இயற்கைச்சமன் சீர்குலைந்துபோவதைப் பற்றியோ, உணவுச்சங்கிலி அறுபட்டுப்போவது பற்றியோ சிந்தனைகள் நமக்குள் எழுந்ததுண்டா? கவலைகள் பிறந்ததுண்டா? சக மனிதவுயிர்களின் உரிமையையும் உணர்வையும் மதிக்கத் தெரிந்தவர்களே, மற்ற உயிரினங்கள் பற்றியும் அக்கறை கொள்வார்கள். சுயநலத்தின் பிடியில் சிக்கி சுற்றுச்சூழலுக்கு கேடுவிளைவிக்கும் நாசகாரர்களுக்கோ புத்தி செயலிழந்து வெகுகாலமாகிவிட்டது. காட்டுவளம் எல்லாம் நாட்டுவளத்தை மேம்படுத்தும் நற்காரணிகள் என்ற எண்ணமெல்லாம் மறைந்து, காடுகள் யாவற்றையும் தனிமனிதச் சொத்துப்போல் பாவிக்கும் தன்னலப்போதையே தலைக்குள் வீற்றிருக்கிறது.  

வனங்களை அழிப்பதன் மூலம் வானுயர்ந்த மரங்களை மட்டுமல்ல, வனஞ்சார்ந்து வாழ்ந்துகொண்டிருக்கும் ஜீவராசிகளையும் அழித்துக்கொண்டிருக்கிறோம். நாமறிந்த, அறியாத மற்றும் இதுவரையில் கண்டுபிடிக்கப்படாத பல்லுயிர்களையும் மெல்ல மெல்ல இழந்துகொண்டிருக்கிறோம். இன்னும் இருபத்தைந்து ஆண்டுகளில் கிட்டத்தட்ட இருபத்தெட்டாயிரம் உயிரினங்கள் அழிந்துபோகநேரிடும் என்று ஆய்வுகள் தெரிவிக்கின்றன. இப்படி எல்லாவற்றையும் அழித்துவிட்டு மனிதன் மட்டும் ஏகபோகமாக வாழ்ந்துவிடமுடியும் என்று எவராவது கற்பனைக்கோட்டை கட்டிக்கொண்டிருந்தால் அதை முற்றிலும் தகர்த்துவிடவேண்டிய தருணம் இது.. காடுகளை இழந்தபின், மழையற்று, வளமற்று, விளையும் பயிரற்று, விலங்கற்று, பறவையற்று, பூச்சிகளும் புழுக்களுமற்று, மரமற்று, அண்ட நிழலற்று, பார்க்குமிடமெல்லாம் பாலையென வறண்டுகிடக்கும் பூமியின் வெம்மைத்தகிப்பில் உண்ணக் கவளச்சோறின்றி, தொண்டை நனைக்கத் துளி நீரின்றி, நாவறண்டு மரணிக்கப்போகும் மனிதகுலத்திற்கு, எலும்புகள்கூட எஞ்சப்போவதில்லை என்பதுதான் எதார்த்தம்.

வையம் வாழ, வையத்து உயிர்கள் வாழ்வாங்கு வாழ, கான் ஊடுருவலைத் தடுப்பதே நம் தலையாய கடமையாகும். கான் ஊடுருவும் கயமை எந்நாளும் மன்னிக்கத்தக்கதன்று, காரணம் எதுவாக இருப்பினும்! காடுவிட்டு விலங்குகள் வெளியேறக் காரணம் என்ன? யார்? யோசித்துப் பார்த்திருக்கிறோமா? நம்மைப்போல் நாடுபிடிக்கும் பேராசை விலங்குகளுக்கில்லை என்பது நாமறிந்ததே.

விளைநிலங்களை அழித்து வீடுகளையும், காடுகளை அழித்து விளைநிலங்களையும் உருவாக்கும் அபத்தங்களும், காட்டையொட்டிய பகுதிகளில் குடியிருப்புகளை விரித்துக்கொண்டே போவதும், வனப்பகுதிகளின் ஊடே சாலை அமைத்துப் வாகனப்போக்குவரத்தைப் பெருக்குவதும், அமைதியான இயற்கையான சூழலின் காற்றை வாகனப்புகைகளால் மாசுபடுத்துவதும், உரத்த சத்தமும் ஒலியும் எழுப்பி வனவிலங்குகளிடத்தில் பதற்றத்தை ஏற்படுத்தி அவற்றின் இயல்பு வாழ்க்கையைக்கெடுப்பதுமான நமது நியாயமற்ற செய்கைகளின் வெளிப்பாடுதான் காடுவாழ் விலங்குகளின் வெளிநடப்புகள்.

காட்டுயிரிகளின் வாழ்க்கையில் நாம் குறுக்கிடுகிறோம் என்ற எந்தக் குற்றவுணர்வுமில்லாது காட்டுக்குள் நாம் அத்துமீறி நுழையலாம்.. ஆடலாம், பாடலாம், ஆர்ப்பாட்டம் பண்ணலாம், குப்பைகளைப் போடலாம், நெகிழிப்பைகளை நெடுக எறியலாம், குடிக்கலாம், கும்மாளமிடலாம், மதுப்புட்டிகளை வீசியெறிந்து உடைக்கலாம், மரங்களை வெட்டலாம், மான்களை வேட்டையாடலாம். மனம்போல் எதுவும் செய்யலாம். ஆனால் ஒற்றை விலங்கு தப்பி ஊருக்குள் வந்தாலும், ஓட ஓட விரட்டி, அடித்து உதைத்து அதன் உயிரைப்பறித்து வெற்றுச்சடலஞ்சுமந்து வெற்றிச்செருக்கோடு ஊர்வலம் வருவது எந்த வகையில் நியாயம்? நாகரிகமடைந்த இனம் என்று சொல்லப்பட்டாலும் மனிதகுலத்தின் அடிமனத்தில் மிச்சசொச்சமிருக்கும் ஆதிகால வேட்டைவெறியும் குரூரமும், குருதிவேட்கையும் ஆவேசமாய்க் கிளம்பித் தங்களை வெளிப்படுத்தும் அநாகரிகத்தருணங்கள் அவை என்றுதான் சொல்லவேண்டும்.

காடுகளை அழிப்பதில் காட்டுத்தீக்குப் பெரும் பங்குண்டு. அந்தக் காட்டுத்தீயை உருவாக்குவதில் மனிதகுலத்துக்கு மாபெரும் பங்குண்டு. வனப்பகுதிகளுள் குடித்து கும்மாளமிட்டுவிட்டுக் கிளம்பும்போது மதுப்புட்டிகளை அங்கேயே வீசிவிட்டு வருவதைப் போன்ற ஆபத்தான, அராஜகமான, கீழ்மைத்தனமான செயல் வேறெதுவும் இருக்கமுடியாது. கடுமையான கோடையில் அந்தக் கண்ணாடிச் சில்லுகள் உருப்பெருக்கிகளைப் போல செயல்பட்டு, சூரிய வெப்பத்தை உள்வாங்கி காய்ந்த புற்களில் தீப்பொறியை உருவாக்குகின்றன. தழல் வீரத்திற் குஞ்சென்றும் மூப்பென்றுமுண்டோ எனப் பாரதி பாடியதைப் போன்று அந்த அக்கினிக்குஞ்சொன்று போதும்… அனலில் வெந்து தணிந்துவிடும் காடு.

அதுமட்டுமா, உடைந்த கண்ணாடிச்சில்லுகள், யானை, சிங்கம், புலி, சிறுத்தை போன்ற காடுவாழ் விலங்குகளின் மென்பாதங்களில் காயங்கள் உண்டாக்கி, சீழ் வைத்து, புழுக்கள் மொய்த்து, அழுகி கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் நரகவேதனையோடு போராடிமடியும் வேதனையை நினைத்துப் பார்க்கவும் நெஞ்சம் வலிக்கிறது. யானைடாக்டர் சிறுகதையை வாசித்தவர்களால் யானை போன்ற பெரும் விலங்குகளுக்கு மனிதர்களின் சிறுமைப்பண்புகளால் உண்டாகும் ஆபத்துகளையும் அவதிகளையும் அறிந்துணரமுடியும்.

ஒரு கன்றை வளர்த்து செடியாக்கலாம், மரமாக்கலாம்.. ஒரு தோட்டத்தை உருவாக்கலாம்.. ஒரு தோப்பை உருவாக்கலாம். ஆனால் மனித முயற்சியால் ஒருபோதும் காடுகளை உருவாக்கமுடியாது. இந்த உண்மையை உணர்ந்தால் மாத்திரமே காடுகளை அழிப்பதைத் தவிர்க்கவும் தடுக்கவுமான முயற்சிகளில் நம்மால் ஈடுபடமுடியும்.

மரங்களை வெட்டி கானகங்களை அழிப்பவர்களுக்கு கிஞ்சித்தும் சளைத்தவர்களில்லை கான் ஊடுருவும் கயவர்கள். கானுயிர்களுக்குத் தீங்கு விளைவிக்கும் அவர்களுக்குக் கடுமையான தண்டனைகள் தரப்படவேண்டும். கானும் கானுயிரும் அழிக்கப்படுவதன் பின்னணியில் உள்ள ஆபத்து குறித்த விழிப்புணர்வை மக்களிடம் பெருக்கவேண்டும். காடுகளின் அவசியத்தை உணர்த்தவேண்டும். காகிதங்களைப் பயன்பாட்டிலிருந்து குறைத்து மாற்று ஏற்பாட்டுக்கு மாறவேண்டும். நம்மாலியன்ற அளவில் மரக்கன்றுகளை நட்டு வளர்த்து சூழலை மேம்படுத்தும் முயற்சியில் ஈடுபடவேண்டும். குழந்தைகளுக்கு வளரும் பருவத்திலேயே சுற்றுச்சூழல் மற்றும் இயற்கை சார்ந்த புரிதலை உண்டாக்கவேண்டும். நாம் ஒவ்வொருவரும் இயற்கையை நேசிக்க ஆரம்பித்தாலே போதும்… இன்னலில்லா உலகம் இனிதாய் உருவாகும். 

 

*******

இப்படைப்பு ‘வலைப்பதிவர் திருவிழா – 2015’ மற்றும் தமிழ் இணையக் கல்விக்கழகம் நடத்தும் ‘மின்தமிழ் இலக்கியப்போட்டிகள் – 2015’க்காகவே எழுதப்பட்டது. சுற்றுச்சூழல் விழிப்புணர்வு குறித்து எழுதப்பட்ட இக்கட்டுரை, என்னுடைய சொந்தப்படைப்பு என்றும் இதற்கு முன் வேறெங்கும் வெளியானதல்ல என்றும் முடிவு வெளியாகும்வரை வெறெங்கும் வெளிவராது என்றும் உறுதியளிக்கிறேன். – கீதா மதிவாணன்