ஏட்டுச்சுரைக்காய் – என் முதல் கணினி அனுபவம்

என்னை இந்தத் தொடர்பதிவில் இணைத்துவைத்த நண்பர் கணேஷூக்கு நன்றி. என்னடா, சிக்கலில் சிக்கவைத்தவருக்கு நன்றி சொல்கிறாளே என்று நினைக்கிறீர்களா? என் ஆரம்பகால கணினி அனுபவங்களையெல்லாம் வெளியில் சொன்னால் வெட்கக்கேடு என்று நினைத்துக்கொண்டிருந்தவளை, அப்படியெல்லாம் நினைக்காதே, பதிவுலகில் இன்று அமர்க்களப்படுத்தும் பலரும் ஆரம்பகாலத்தில் கணினி பற்றி அறியாமலிருந்தவர்கள்தாம் என்ற எண்ணமுண்டாக்கும் வகையில் எழுதி, என்னையும் துணிவுடன் எழுதவைத்த கணேஷுக்கு நன்றி சொல்வது நியாயம்தானே.

நான் படித்தது Diploma in Electronics and communication engineering சுருக்கமாகச் சொன்னால் DECE. இன்னும் சுருக்கமாக சொல்லவேண்டுமென்றால் பாலிடெக்னிக். பாலிடெக்னிக்கா? அப்படியென்றால்… உனக்கு கம்ப்யூட்டர் எல்லாம் அத்துப்படியாச்சே என்றுதானே நினைக்கிறீர்கள். அதுதான் இல்லை. அப்போது கம்ப்யூட்டரைக் கண்ணாலும் பார்த்ததே இல்லை. கம்ப்யூட்டர் பிரிவு எடுத்திருக்கிற பிள்ளைகளுக்குதான் அந்த பாக்கியமெல்லாம். 

இரண்டாம் வருஷத்தில் Introduction to Computer Programming (ICP) என்றொரு பாடம் இருந்தது. அதில் BASIC, COBOL, FORTRAN என்று கம்ப்யூட்டர் மொழிகள் பலவற்றையும் கற்றுக்கொடுத்ததோடு அதில் சில புரோகிராம் எழுதவும் சொல்லிக்கொடுத்தார்கள். சரி, என்றாவது ஒருநாள் நாமும் கம்ப்யூட்டரோடு இந்த மொழியிலெல்லாம் பேசி ஒரு உறவை வளர்த்துக்கொள்ளப்போகிறோம் என்று மனசுக்குள் ஒரு நப்பாசையை வளர்த்துக்கொண்டதுதான் மிச்சம். ம்ஹூம்… கடைசி வரைக்கும் கம்ப்யூட்டரைப் படத்தில் மட்டுமேதான் பார்த்திருந்தோம். இன்னொரு ரகசியம் சொல்லவா? அதுவரை பள்ளியிலும் சரி, பாலிடெக்னிக்கிலும் சரி, முதல் ஐந்து இடங்களில் மதிப்பெண்கள் பெற்றிருந்த எனக்கு தோல்வி என்ற வார்த்தையை  அறிமுகப்படுத்தியதும் அந்தப் பாடம்தான். அத்துடன் கம்ப்யூட்டர் என்றாலே சிக்கல்தான் என்ற நினைப்பு ஆழ்மனதில் சம்மணமிட்டு அமர்ந்துகொண்டுவிட்டது.

என்னை வேலைக்கு அனுப்பும் எண்ணம் வீட்டில் இல்லை என்பதால் படிப்பு முடித்தபின் சும்மா வீட்டிலிருக்கப் பிடிக்காமல் type writing வகுப்புகளுக்குப் போக ஆரம்பித்தேன். ஒரே நேரத்தில் தமிழ், ஆங்கிலம், இந்தி அனைத்திலும் பயிற்சி பெற்றுத் தேறினேன். அன்று கற்றுக்கொண்டதுதான் இன்று இத்தனை விரைவாக தட்டச்ச உதவுகிறது. நான் தடதடவென்று தட்டச்சும் வேகத்தில் எங்கே மடிக்கணினியின் விசைகள் பறந்துபோய்விடுமோ என்ற பயத்தில் தனி விசைப்பலகையே ஏற்பாடு செய்யப்பட்டுவிட்டது என்றால் பார்த்துக்கொள்ளுங்கள். எதையோ சொல்ல வந்து எதையோ சொல்லிக்கொண்டிருக்கிறேனே.. சரி, விஷயத்துக்கு வருகிறேன்.

என் கணவர் தன் அலுவலக வேலைகளுக்காகவென்று ஒரு Desktop computer வாங்கி வீட்டில் இறக்கியபோதுதான், கணினியை முதன்முதலில் அருகில் பார்த்தேன். டிப்ளமா படித்த நான், படித்து முடித்து கிட்டத்தட்ட இருபது வருடங்களுக்குப் பிறகு வியப்போடு, அட, இதுதான் கம்ப்யூட்டரா என்று கேட்டபோது அவர் என்னை விநோதமாய்ப் பார்த்திருக்கவேண்டும். அவர் அலுவலகம் சென்றிருக்கும் நேரங்களில் என்னைப் பயன்படுத்த அனுமதித்தும் அதைத் தொடவே பயந்தேன். அதில் என்ன செய்யமுடியும் என்றும் தெரியவில்லை. பிறகுதான் இமெயில் அறிமுகமானது. மற்ற நேரங்களில் Encarta வையும்  britannica வையும் புரட்டிக்கொண்டிருந்தேன். இணையப் பத்திரிகைகள் பற்றி அறியவந்தபோது அட, கம்ப்யூட்டரில் தமிழ் எழுத்தும் வருமா என்று இன்னொரு முறை ஆச்சர்யப்பட்டு என்னவரை ஆச்சர்யத்தில் ஆழ்த்தினேன்.

ஊரை, உறவை, உற்றாரைப் பிரிந்து தனிமையில் தவித்தபோது, தவிப்பின் வேதனையைத் தணித்துக்கொண்டிருந்த என் கவிதைகளைத் தாள்களிலிருந்து கணினிக்கு இடம்பெயர்க்கும் வித்தையைக் கற்றுக்கொடுத்ததோடு, பல இணையதளங்களையும் அறிமுகப்படுத்தி என் படைப்புகளை அனுப்பிவைக்க ஊக்கமளித்தவர் என் நாத்தனார். அப்போது அழகி என்னும் மென்பொருளைத் தரவிறக்கி அதன்மூலம் தட்டச்சு செய்துகொண்டிருந்தேன்.

கணினி உலகம் என்னும் மாயாஜால உலகம் மெல்ல மெல்ல பரிச்சயமானது. எனக்கே எனக்கென்று ஒரு மடிக்கணினி பரிசளித்து அந்த அதிசய உலகத்தின் உள் நுழையும் வழியைக் காட்டினார் கணவர். மகளோ கைப்பிடித்து அழைத்துப்போனாள். கணினி பற்றித் தான் அறிந்தவற்றையெல்லாம் எனக்குக் கற்றுத்தந்தாள். அவளறியாதவற்றைக் கேட்டபோது தேடிக் கொணர்ந்து உதவினாள். கணினிக்காட்டுக்குள் காணாமல் போய்த் தவித்தபோதெல்லாம் கண்டுபிடித்து மீட்டுவந்தாள். எளிதில் புரியாதவற்றை ஒரு குழந்தைக்குக் கற்றுத்தருவதைப் போல பொறுமையுடன் சொல்லிக்கொடுக்கிறாள். சமீபமாய் மகனும் அவளுடன் சேர்ந்துகொண்டு கணினிப்பாடம் கற்பிக்கிறான் எனக்கு.

சந்தேகம் கேட்கும்போதெல்லாம் எரிச்சலுறாமல், எள்ளி நகையாடாமல், அலுத்துக்கொள்ளாமல், அவசரப்படாமல் நிதானமாகத் தெளிவித்து குடும்பமே எனக்கு உதவுகிறது. கொடுத்துவைத்தவளல்லவா நான்! அவர்கள் கொடுத்த உற்சாகம் தான் இந்த வலைப்பூவை எவர் உதவியுமின்றி என் முயற்சியால் நானே ஆரம்பிக்க உதவியது. எனக்கு எப்போதும் துணைநிற்கும் என் குடும்பத்தினருக்கு இந்நேரத்தில் நன்றி சொல்லி, இத்தொடர் பதிவில் கணினியுடனான தங்கள் முதல் அனுபவத்தைப் பகிர்வதற்கு ஐந்து பதிவர்களை அழைக்கிறேன்.

இத்தொடரைத் தொடர நான் அழைப்பவர்கள்…

11.   கோவை2தில்லி– தோழி ஆதி

22. பறத்தல் பறத்தல் நிமித்தம் – தோழி நிலாமகள் 

33.  தமிழ்க்கவிதைகள் தங்கச்சுரங்கம் – தோழி ஸ்ரவாணி 

44. தீதும் நன்றும் பிறர்தர வாரா - ரமணி சார்  

55. gmb writes - ஜி.எம்.பாலசுப்ரமணியம் ஐயா