மன்னியுங்கள் என்னை...

மன்னியுங்கள் என்னை…

இதுவரை எழுதியவற்றுக்காகவும்

எழுதவியலாமற் போனவற்றுக்காகவும்

இப்போது எழுதவிருப்பவற்றுக்காகவும்

இனி ஒருபோதும் என்னால் எழுதப்படாதிருப்பவற்றுக்காகவும்.

மன்னியுங்கள் என்னை…

பூத்துக்குலுங்கும் மரங்களுக்காகவும்

பூக்கள் வழங்கும் கனிகளுக்காகவும்

மண்ணுக்குள் புதைந்திருக்கும்

பொன்னுக்கும் நீருக்கும் ஊற்றுக்குமாய்..

மன்னியுங்கள் என்னை…

தேயும் நிலவுக்காகவும்

மறையும் கதிருக்காகவும்

உயிர்களின் சலனத்துக்காகவும்

ஜடங்களின் நிச்சலனத்துக்காகவும்.

மன்னியுங்கள் என்னை

வண்ணங்கள் குழைத்த வையத்துக்காகவும்

குருதியில் கூட்டிய செந்நிறத்துக்காகவும்

வனங்கள் நிறைத்த இலைகளுக்காகவும்

வானம் நிறைத்த மழைக்காகவும்

மணல் நிறைத்த விண்மீன்களுக்காகவும்

நீலம் நிறைத்த கனவுகளுக்காகவும்!

மன்னியுங்கள் என்னை

அர்த்தங்களைப் பொதித்த வார்த்தைகளுக்காகவும்

அந்நாட்களைப் பொதித்த வரலாற்றுக்காகவும்

நேற்றில் ஒளிந்திருந்த இன்றைக்காகவும்

இன்றில் ஒளிந்திருக்கும் நாளைக்காகவும்

அபிநயங்களால் பரதத்தையும்

அடையாளங்களால் பிரபஞ்சத்தையும் நிறைத்த

பரம்பொருளைப் படைத்தமைக்காகவும்.

மன்னியுங்கள் என்னை…

நிலம் பிளக்கும் பூகம்பத்துக்காகவும்

சுழன்றடிக்கும் சூறைக்காற்றுக்காகவும்

பற்றியெரியும் காட்டுத்தீக்காகவும்

கொந்தளித்து சீறும் பெருங்கடலுக்காகவும்.

இப்பூமியொரு பழுதடைந்த எந்திரம்!

அதை சீராக்க வந்தவனல்லன் நான்!

நானொரு நாடிழந்த மன்னன்…

ஆயுதமிழந்த கடவுள்…

நாவிழந்த வாழ்வு…

உங்கள் தலையைக் காவுகேளாத

கடவுளைக் கண்டுபிடியுங்கள்.

பயந்தொலைத்த மனிதனைக் கண்டுபிடியுங்கள்

அகரந்துவங்கியொரு அருமொழியைக் கண்டுபிடியுங்கள்.

*********************

எழுத்தாளர் பெருமாள் முருகன் அவர்களுக்கு பிரபல மலையாளக்கவிஞர் கே.சச்சிதானந்தன் அவர்கள் சமர்ப்பித்துள்ள மலையாளக் கவிதையின் ஆங்கில மொழியாக்கத்தைப் (மொழியாக்கம்: கே.சச்சிதானந்தன்) பகிர்ந்துகொண்ட முகநூல் தோழி கவின்மலர் அவர்களுக்கும் அதைத் தமிழாக்கத் தூண்டிய நண்பர் பேனா மனோகரன் அவர்களுக்கும் மனமார்ந்த நன்றி. ஆங்கிலக் கவிதை கீழே…

PARDON

------------

- K. Satchidanandan

Pardon me

for what I have written,

for what I could not write,

what I am likely to write

and what I may never write.

Pardon me for the trees’ flowering,

for the flowers’ fruiting,

for having hoarded so much of

gold and water and spring

inside the earth.

Pardon me for the waning moon,

for the setting sun,

the movement of the living,

the stillness of the non-living.

Pardon me for filling earth

with so much of colour,

blood with so much red,

leaf with forest,

rain with sky,

sand with star

and ink with dreams.

Pardon me for filling words

with so much meaning,

dates with so much of history,

for having hidden today inside yesterday

and tomorrow inside today,

for creating the Creator

who fills gestures with dance

and nature with symbols.

Pardon for the earthquake

and the tempest,

the wild fire and the raging sea.

Earth is a damaged machine.

I am not the one to repair it.

I am the king without a country,1

the god without a weapon,2

life without a tongue.

Invent a god

that doesn’t ask for your head.

Invent the fearless man.

Invent

language,

alphabet.