மெய் தீண்டோம்...

தீண்டிவிடும் தூரம்தான் எனினும்

அதை அறியாததுபோல்

இருவருமே பேச்சைத் தொடர்கிறோம்.

தொடர்பறுந்த வார்த்தைகளால்

மெளனம் அறுக்கிறோம்.

தற்செயல்போலவே சமயங்களில்

உரசிக்கொள்கிறோம்,

தவறுணர்ந்ததுபோல்

சம்பிரதாய மன்னிப்பும்

கேட்டுக்கொள்கிறோம்.

பக்கமிருந்தும் பற்றிக்கொள்ளாதபடி

நமத்துப்போன இச்சைகளைப் பற்றிய

பெருவியப்புடன் நகர மனமற்றிருக்கிறோம்,

முடிவாய்  கையசைத்துப் பிரிகிறோம்

வெற்று  உரையாடலுக்கொரு

முற்றுப்புள்ளி வைத்துவிட்டும்

ஆசைகளைக் கழுவிலேற்றிவிட்டும்!