நான் மட்டுமே ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவனாய்!

பழுதடைந்த பாட்டுப்பெட்டி உபயத்தால்
பழுதடையாக் காதுகளுக்கு உத்திரவாதத்துடன்
நெடியப் பேருந்துப் பயணம் ஒன்றில்
நிறைவாய் சன்னல் ஓரம் நான்!

யாத்திரை புறப்படக் காத்திருந்ததுபோல்

நித்திரை தேடியலைந்தன சில விழிகள்!

நொறுக்குத்தீனிப் பொட்டலத்தைப்

பரபரவெனப் பிரித்தன சில கரங்கள்!

கதைப்புத்தகத்துக்குள் புதைந்து

தொலைந்துபோயின சில முகங்கள்!

கத்திக் கதை பேசிச் சிரித்தன,

வெற்றிலைச் சிவப்பேறிய சில வாய்கள்!

கடந்து செல்லும் பாதையெங்கும்

கொஞ்சிய இயற்கையின் கோலாட்டத்தை

ரசித்தபடி நான்....

நான் மட்டும்!

பார்வைபிடுங்கும்

பளீர் மின்னலென

கண்ணாமூச்சிக் காட்டியது

மலைகளுக்கப்பால்

மாலைச்சூரியன்!

பச்சைக் கம்பளத்தைப்

பரவலாய் விரித்திட்டு அது

பறந்துவிடாதிருக்க,

நட்டுவைத்த கம்பமென

நாற்புறமும் மரங்கள்!

சலசலக்கும் சிற்றோடை

கண்மறைவதற்குள்ளாய்

சட்டென நீரில் மூழ்கிப்

பறந்துவந்து தலைசிலுப்பியது,

என் மனக்காகம்!

அச்சடித்தக் காகிதம் ஒன்று

ஆகாயத்தில் பறப்பதுபோல்

இடவலம் இடம்விட்டு

இணைச்சிறகுகளில் இடிபடாமல்

இயங்கும் நாரைக் கூட்டத்தின் நடுவே

சத்தமின்றிச் சிலதூரம் பயணித்துப்

பின் அரைமனதாய்த் திரும்பிவந்தன,

என் ஒரு சோடிக் கண்கள்!

இயற்கையின் எழிலை ரசித்து,

எண்ணிலா இன்பத்தைத் துய்த்தபடி,

ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவனாய் நான்.....

நான் மட்டுமே!

என்ன பிறவிகள் இவர்கள் என்றே

ரசனையறியா சகபயணிகளை

ஏக்கத்துடன் சபித்தவேளை,

சடாரென உலுக்கி நின்றது, பேருந்து!

உள்ளே ஒருவன் ரத்தவாந்தியெடுத்து

உயிருக்குத் துடித்துக்கொண்டிருக்க,

அந்தவிவரம் அறியாமல்

ஆகாயத்திலிருந்து குதித்தவன்போல்,

என்னவாயிற்று என்று

அலட்சிய வினாவெழுப்பிய நொடியில்

அற்பனிலும் கீழாய் சபிக்கப்பட்டவனானேன்! 
******

(பி.கு.)சற்றுமுன் பதியப்பட்ட ஏதோவொரு தூண்டுதல் என்னும் கவிதை ஏப்ரல் மாதத்தில் முன்பே பதிந்த கவிதை. தவறி மீள்பதிவாகிவிட்டது. அதை இந்தக் கவிதையால் இடமாற்றியுள்ளேன். இண்ட்லியில் இணைப்புக் கொடுத்தபிறகே கவனித்தேன்.தவறுக்கு வருந்துகிறேன்.