இலமென்று அசைஇ இருப்பேனோ…

தோட்டத்துப் பிரதாபம் - 1

தோட்டம் வளர்ப்பது மனத்துக்கு மகிழ்ச்சியும் ஆறுதலும் தரும் விஷயம் என்பதை அறிந்திருந்தபோதும், அனுபவ பூர்வமாக அறிந்துகொண்டது கடந்த ஆறு மாதங்களாகத்தான். இதுவரை தோட்ட அனுபவம் எனக்குத் துளியும் இல்லை. என் அம்மாவோ  தோட்டம் வளர்ப்பதில் கைதேர்ந்தவங்க. எனக்காகவே தோட்டம் முழுக்க மல்லிகை, முல்லை, ஜாதிமல்லி, ரோஜா, கனகாம்பரம், செம்பருத்தி, டிசம்பர் பூக்கள் என வண்ணவண்ணமாய் பூக்கள் வளர்த்தாங்க. ஆனால் தண்ணீர் ஊற்றுவதோடு முடிந்துவிடும் தோட்டத்துக்கும் எனக்குமான உறவு. சீசனுக்கேற்றவாறு செடிகளில் பூக்கும் பூக்களை அம்மாதான் பறித்துக் கட்டி சூட்டிவிடுவாங்க. அந்த அனுபவத்தை முட்செடிப்பூக்கள் என்ற பெயரில் சில வருடங்களுக்கு முன்பு எழுதியிருந்தேன். 

பச்சை வானில் மஞ்சள் நட்சத்திரங்களாய்

மலர்ந்து சிரிக்கின்றன

எனக்குப் பிடிக்குமென்று

தோட்டத்து மூலையில்

அம்மா வளர்த்துவரும் டிசம்பர் பூக்கள்!

முட்செடியொன்று புதராய் மண்டிவிட்டதென்று

அரிவாளெடுக்கும் ஒவ்வொரு முறையும்

அப்பாவிடம் போராடி வெற்றி பெறுகிறாள் அம்மா!

என் கூந்தலில் குடியேறிய குண்டு மலர்ச்சரம் கண்டு

தோழியர் சிலாகிக்க…

தினம் தினம் முள் தைத்து ரணமான

அம்மாவின் கரங்கள் நினைவுக்கு வர…

சூடிய மலரின் கனம் தாளாததுபோல்

தலை கவிழ்கிறேன் நான்

குற்றவுணர்வை மறைத்தபடி!

சரி, நிகழ்காலத்துக்கு வருவோம். தோட்டம் போடும் ஆசையும் எண்ணமும் உருவாகிவிட்டது. அதை எப்படி செயல்படுத்துவது? குழந்தையாய் குமரியாய் இருந்த காலத்தில் பூக்கள் மீது அலாதியாயிருந்த பிடிப்பு குடும்பத்தலைவியாய் ஆன பிறகு சற்றே குறைந்து குடும்பத்தின் பொருளாதாரத் தேவைகளையும் குடும்பத்தினரின் ஆரோக்கியத்தையுமே பெரிதாய் எண்ணத் தொடங்கிவிட்டக் காரணத்தால் பூக்களை விடவும் வீட்டுக்குத் தேவையான காய்கறிகள், கீரைகள் பயிரிடுவதில்தான் ஆர்வம் அதிகமாக இருந்தது. 

ஆசை இருக்கு தாசில் பண்ண, அம்சம் இருக்கு கழுதை மேய்க்க என்பது போல வீட்டைச் சுற்றி தாராளமாக இடம் இருந்தாலும் பிடி மண் அள்ளமுடியாத அவலம். தோண்டுமிடம் எல்லாம் கரடும் களிமண்ணும் என்பதால் தோட்டம் வளர்க்கும் ஆசை கைகூடவில்லை. சின்னதாய் ஒரு குழி தோண்டுவது கூட அத்தனை சுலபமாயில்லை. ஆள் வைத்துப் பண்படுத்தி சீராக்க பொருளாதாரம் இடந்தரவில்லை. நம்ம ஊர் போல கூலிக்கு எளிதில் ஆட்களும் கிடைப்பதில்லை. இப்படி இல்லை இல்லை என்று எண்ணும்போதே வள்ளுவர் சொன்னது நினைவுக்கு வந்தது.

இலமென்று அசைஇ இருப்பாரைக் காணின்

நிலமென்னும் நல்லாள் நகும்.

நிலத்தை சும்மா வைத்துக்கொண்டு, எம்மிடம் ஒரு பொருளும் இல்லை என்று வறுமையில் உழன்றுகொண்டிருப்பவரைக் கண்டால், நிலமகள் சிரிப்பாளாம். ஏனாம்? நான் இருக்கிறேனே.. என்னில் உழுது விதைத்து அறுத்து, உலை வைத்து, தானும் உண்டு அடுத்தவரையும் உண்பிக்கும் வழி அறியாமல், அறிந்தாலும் அதற்கான முயற்சியில் இறங்காமல், வறுமை வறுமை என்று புலம்புகிறானே என்று.

சும்மா கிடக்கும் எங்கள் கொல்லையும் என்னைப் பார்த்து சிரிப்பது போலவே தோன்றியது. சும்மாக் கிடந்த நிலத்தைக் கொத்தி சோம்பலில்லாமல் தோட்டம் போட்டுப் பாட்டுப் பாட ஆசைதான். ஆனால் முடியவில்லையே. அதனால் குட்டிக்குட்டி தொட்டிகளோடு மண்ணையும் விலைக்கு வாங்கி அவற்றில் செடிகள் வளர்க்க ஆரம்பித்தேன். 

தொட்டிகளின் எண்ணிக்கை கூடிக்கொண்டே போனதைப் பார்த்த மகள் ஒரு உபாயம் செய்தாள். ஆன்லைனில் ஆர்டர் செய்து 2m x 1m x 40cm கொள்ளளவுடைய garden raised beds 4 வரவழைத்துத் தந்துவிட்டாள். நீளமான அலுமினியத் தகடுகளும் திருகு ஆணிகளுமாக பார்சல் வந்திறங்கியது. தகடுகளைப் பொருத்துவது வெகு சுலபம். நான்கு பக்கமும் நான்கு தகடுகளை உரிய திருகு ஆணிகள் கொண்டு பொருத்தி செவ்வகமாய் தொட்டி போல அமைக்கவேண்டும். அதில் முழுவதுமாய் மண்ணை நிரப்பி செடிகளை நட்டு வளர்த்துக்கொள்ளலாம்.

குவளையில் மொண்டு குளிக்கிற குழந்தைக்கு குதித்து கும்மாளம் போட குளியல்தொட்டி பரிசளித்தது போலாயிற்று. எனக்கு மட்டுமல்ல, என் தொட்டிச் செடிகளுக்கும்தான். மூட்டை மூட்டையாக மண்ணும் எருவும் வாங்கிவர கணவர் உதவினார். சரியான விகிதத்தில் அவற்றைக் கலந்து தொட்டிகளை நிரப்பினோம். ஒரு தொட்டிக்கு சுமார் 16-18 மூட்டைகள் தேவைப்பட்டன. முதலில் இரண்டு தொட்டிகள் மட்டுமே நிரப்பினோம்.

கத்தரியும் வெண்டையும் விதைகள் போட்டு ஏற்கனவே சின்னச்சின்ன தொட்டிகளில் நாற்றாக இருந்தவற்றை raised bed-க்கு மாற்றினேன். கத்தரியில் நான்கும் வெண்டையில் நான்கும் மட்டுமே பிழைத்ததற்காக வருத்தப்பட்ட என்னை, அடி போடி நாங்கள் காய்க்கும் காய்ப்புக்கு நீ சமைத்து மாளாது என்று காய்த்துத் தள்ளிவிட்டன. வெண்டைச் செடிகள் அலக்கு வைத்துப் பறிக்குமளவுக்கு உயரமாய் வளர்ந்து பக்கத்துவீட்டை எட்டிப் பார்க்க ஆரம்பித்துவிட்டன. கத்தரிச் செடிகளோ காய்களின் கனம் தாங்காமல் தரையைத் தழுவத் தொடங்கிவிட்டன. 

தப்புவிதையாக பறங்கிக்கொடி ஒன்று படரத் தொடங்கி இன்று கொல்லையையே சுற்றி வளைத்துக் கொண்டிருக்கிறது. வெள்ளரியும் தர்ப்பூசணியும் சாண் உயரக் கன்றுகளாக வாங்கிவைத்தேன். துளசியும் திருநீற்றுப்பச்சிலையும் புதராகிவிட்டன. தோழி அளித்த வாழைக்கன்றுகள் சின்னதாய் இலைவிட்டு தலையாட்டிக் கொண்டிருக்கின்றன.

கொய்யா, எலுமிச்சை, ஆரஞ்சு மரக்கன்றுகள் வாங்கி மண்ணில் கொஞ்சம் கஷ்டப்பட்டு குழிகள் தோண்டி நட்டுவைத்திருக்கிறோம். எலுமிச்சையும், ஆரஞ்சும் வளர்வதா வேண்டாமா என்ற யோசனையில் இருக்கின்றன. கொய்யா காய்க்க ஆரம்பித்துவிட்டது. இது நம்ம ஊர் கொய்யா அல்ல. முழு நெல்லிக்காய் அளவே இருக்கும் இதற்கு லெமன் கொய்யா அல்லது ஸ்ட்ராபெர்ரி கொய்யா என்று பெயர். நானும் கணவரும் கொய்யாப்பழப் பிரியர்கள். யானைப்பசிக்கு சோளப்பொரி போல எங்களுக்கு இந்தக் குட்டிக் கொய்யாப்பழங்கள்.

இரசாயன உரங்களையும், இரசாயனப் பூச்சிக்கொல்லிகளையும் பயன்படுத்தக்கூடாது என்பதில் உறுதியாக இருந்தேன், இருக்கிறேன். அப்புறம் எப்படி பூச்சிகள் வராமல் தடுக்கிறாய் என்று கேட்பீங்க. ஆரம்பத்தில் பூச்சிகளை ஒழிக்கும் வழி தெரியாமல் தலையைப் பிய்த்துக் கொண்டிருந்தேன். பூண்டு கரைசல், வேப்பெண்ணெய் கரைசல் எல்லாவற்றுக்கும் டாட்டா காட்டிவிட்டு பூச்சிகள் செடிகளை உண்டு இல்லை என்றாக்கிவிட்டன. இனி என்ன செய்வது என்று சோர்ந்திருந்த வேளையில்தான் ஒரு அதிசயம் நிகழ்ந்தது. அதன்பின் புழு பூச்சிகளுக்கு என் தோட்டத்தில் இடமே இல்லை. அந்த அதிசயம் என்னவென்று கேக்கறீங்களா? சொல்கிறேன்.

காலை எட்டு மணி முதல் மாலை நான்கு மணி வரை என் தோட்டம் எனக்கே சொந்தமில்லை. குளவிகளும் தேனீக்களும்தான் ஏகபோக குத்தகைக்காரர்கள். தோட்டத்துக்குள் நுழைய முடியாதபடி தேனீக்களின் ரீங்காரம். குளவிகளின் ஆங்காரம். தேனீக்களிலேயே எத்தனை ரகம். ஐரோப்பியத் தேனீக்களின் அறிமுகத்தால் ஆஸ்திரேலியத் தேனீக்கள் வாழ்விழந்து வருவதாக எச்சரிக்கப்பட்டுள்ள சூழலில் எங்கள் வீட்டுத் தோட்டத்தில் அவற்றின் வருகை பெருமகிழ்வளிக்கிறது. ஆஸ்திரேலியத் தேனீக்கள் தேன் சேகரிக்காதவை. ராணித்தேனீ, வேலைக்காரத்தேனீ என்ற பாகுபாடெல்லாம் இவற்றுக்குக் கிடையாது. எல்லா பெண் தேனீக்களுமே குடும்பத்தலைவிகள்தாம். ஆச்சர்யமாக இருக்கிறதல்லவா?

ஆஸ்திரேலியத் தேனீ

ஐரோப்பியத் தேனீ

படை படையாய் வந்து செடிகளிடையில் புகுந்து புறப்பட்டு தங்கள் பிள்ளைகளுக்காக உணவு தேடும் குளவிகளின் வேகத்தைப் பார்க்கவேண்டுமே. அவற்றின் கண்களுக்கு கம்பளிப்புழு, பச்சைப்புழு, இலைப்புழு என ஒரு புழுவும் தப்புவதில்லை. அசுவுனிகளைக் கபளீகரம் செய்ய பொறிவண்டுகள், வெட்டுக்கிளிகளைக் கொத்திப்போக குட்டிக்குருவிகள், ஈக்களையும் கொசுக்களையும் காலி செய்ய சிலந்திகள், அரணைகள் என ஒரு பட்டாளமே இப்போது எனக்காக உழைத்துக் கொண்டிருக்கிறது. என்ன தவம் செய்தேனோ.. இங்கிவர்களை நான் பெறவே.

இனி வரும் பதிவுகளில் இது போன்ற என் தோட்டத்துப் பிரதாபங்களை ஒவ்வொன்றாய்ப் பகிரவிருக்கிறேன். தோட்டத்தின் விளைச்சல்கள், அனுபவங்கள், பாடங்கள், ஆச்சர்யங்கள், ரசனைகள், அபத்தங்கள், வருத்தங்கள், சந்தோஷங்கள் என பலவற்றையும் பகிர்ந்துகொள்ளும் சுய டயரிக்குறிப்பாகவும் பதிவுகள் தொடரும். காக்கைக்கும் தன் குஞ்சு பொன் குஞ்சு அல்லவா? இது என் முதல் தோட்ட முயற்சி என்பதால் பிரதாபங்கள் சற்றுக் கூடுதலாகவே இருக்கக்கூடும். பொருத்தருளவும் நட்புகளே. 

அடுத்த பதிவில் குளவிகள் வளர்த்து கொட்டு (குளவியிடம் அல்ல, கணவரிடம்) வாங்கிய கதை. :))))

தொடரும் பிரதாபங்கள்

பிரதாபம் 2 - கடுப்புடைப்பறவைச் சாதியன்ன
பிரதாபம் 3 - பறங்கிக்காய் பிரதாபம்
பிரதாபம் 4 - பொறிவண்டெல்லாம் பொறிவண்டல்ல