சின்ன நிலாவின் சேட்டைகள்

அன்றாடங்களை வரவேற்கும்

அப்பனே… முருகா… என்னும்

அதிகாலை விளிப்புகள்,

உட்காரவும் எழவும் உதவும்

முனீஸ்வரா… ஐயனாரப்பா…

என்னும் முன்மொழிதல்கள்,

படுக்கப்போகுமுன் பாவக்கணக்கு சரிபார்க்கும்

பகவானே… பரந்தாமா என்னும் பற்றுதல்கள்,

தவிர…

ராமா… கிருஷ்ணா…

பிள்ளையாரப்பா… விநாயகா…

ஆஞ்சனேயா… அனுமந்தேயா…

நமச்சிவாயா… கைலாசமூர்த்தீ…

மகமாயீ… மாரியாத்தா…

என எவருக்கும் குறை வையாது,

இச்சைக் கடவுளர் அனைவருக்கும் விடப்படும்

அனிச்சை அழைப்புகளுக்கிடையில்

நாட்களைக் கடத்தும் அம்மாச்சிக்கு

கோயில்கள் இன்னொரு தாய்வீடு.

அதிசயமாய் சர்ச்சைக்குள் சிக்காத

அதிர்ஷ்டக்காரக் கடவுளரைப்போல

சுதந்திரச் சிறகடிக்கும் சின்ன நிலாவுக்கு

கோயில்கள் எல்லாமே அம்மாச்சி வீடு.

*******

அம்மாச்சியின் கன்னம் கிள்ளி

முத்தமிட்டுக் கொஞ்சுவதும்

சத்தமின்றி அவள் தலைமயிரில்

சரம்சரமாய் துணி கவ்விகளைக்

கவ்வ விட்டுக் கைகொட்டிக் களிப்பதும்

என் சொப்புச் சோறுதான்

உன்னிலும் சுவையென்று சாதிப்பதும்

சட்டென்று துள்ளி அவள் மடிமேல்குதித்து

பக்கத்திலிருக்கும் ஜிம்மியை மிரண்டோடவைப்பதும்

நித்தமும் நடக்கும் கூத்துக்கள்.

கூட்டுக்காரிகளென குதூகலிக்கும்

அம்மாச்சிக்கும் பேத்திக்கும் இடையில்

எப்போதாவது உள்நுழையும்

பிணக்குகளின் இடுக்கில் உற்றுக் கவனியுங்கள்!

கட்டாயம் ஏதேனுமொரு கடவுள் ஒளிந்திருப்பார்.

*******

நவக்கிரகம் சுத்தும் அம்மாச்சியுடன்

நடைப்போட்டி வைத்துக்கொள்கிறாள் நிலா.

முந்திச் செல்லும்போதெல்லாம்

முறுவல் இறைத்துச் செல்கிறாள்.

முடித்ததும் கேட்கிறாள்,

எத்தனைச் சுற்றுகள் சுற்றினீர்கள்? என்று.

ஒன்பது என்றதும்

எள்ளிச் சிரிக்கிறாள்.

‘நான் உங்களைவிடவும் ஐந்து சுற்றுகள்

அதிகமாய்  சுற்றினேனே…’

‘நவக்கிரகத்துக்கு ஒன்பதுதானம்மா கணக்கு.’

சற்றே யோசித்த நிலா

சட்டென்று ஓடி எதிர்வரிசையில்

சுற்றத் தொடங்குகிறாள்.

எதுவும் புரியாமல் விழித்த அம்மாச்சியிடம்

கண்கள் இடுங்கிப் புன்னகைத்தபடியே சொல்கிறாள்,

‘கூடுதலாய் சுற்றியதை

கணக்கிலிருந்து கழிக்கிறேன்’

*******