மானடியன்ன.. மயிலடியன்ன…

அவசரத்தில் மானாட.. மயிலாட என்று வாசித்திருந்தால் திருத்திக் கொள்ளுங்கள்.. மானடி பற்றியும் மயிலடி பற்றியும்தான் இங்கு நாம் பார்க்கவிருக்கிறோம்.

மானின் குளம்பினைப் போன்று பிளவுபட்டத் தோற்றங்கொண்ட இலைகளைக் கொண்ட அடும்பங்கொடியில் மலர்ந்திருக்கும் பூக்களைப் பார்த்தால் குதிரையின் கழுத்துமணிகளைப் போன்று இருக்கிறது. ஒளிபொருந்திய அம்மலர்களைச்சூடியிருக்கும் பெண்கள் கடற்கரையில் மணல்வீடுகட்டி விளையாடுவர். பறவைகள் அங்கு பெரிதாய் ஒலியெழுப்பிக் கொண்டிருக்கும். அப்படிப்பட்டப் பரந்தக் கடற்கரைக்கு உரிய தலைவனை நான் எந்நேரமும் நினைந்துகொண்டிருப்பதால்தான் உறக்கமிழந்து தவிக்கின்றன என் கண்கள். அவனை இனி நினைக்கமாட்டேன்.. ஆதலால்.. என் கண்களே… உறங்குங்கள் என்கிறாள் ஒரு தலைவி. ஓயாமல் தலைவனை எண்ணியபடி துயிலாதிருக்கும் தலைவியை சற்றே துயிலுமாறு வற்புறுத்தும் தோழிக்கு அவள் அளிக்கும் பதில் இது.

மானடி யன்ன கவட்டிலை யடும்பின்    

தார்மணி யன்ன வொண்பூக் கொழுதி    

ஒண்டொடி மகளிர் வண்ட லயரும்    

புள்ளிமிழ் பெருங்கடற் சேர்ப்பனை     

உள்ளேன் றோழி படீஇயரென் கண்ணே

(நம்பி குட்டுவன் – குறுந்தொகை 243)

இந்தப் பாடலில் அடும்பின் இலைக்கும் பூவுக்கும் காட்டப்பட்டிருக்கும் உவமைகள்தாம் என்னவொரு அழகு. அடம்பன் கொடியைப் பலரும் பார்த்திருக்கக்கூடும். இது கடற்கரையோரங்களில் மணற்பாங்கான பகுதிகளில் வெகுபரவலாய்ப் படர்ந்து காணப்படும். பூத்திருக்கும் நாட்களில் கத்தரிநிற மலர்க்கூட்டம் கண்களுக்கு வெகு அழகு. அதனால்தான் அடம்பன்கொடியும் திரண்டால் மிடுக்கு என்கிறது ஒரு பழமொழி.

இக்கொடி அடும்பு என்ற பெயரில் சங்க இலக்கியங்களில் நெய்தல் திணைப் பாடல்களில் இடம்பெற்றுள்ளது. இதன் இலை ஆட்டின் பிளவுபட்டக் குளம்பின் அடித்தடத்தைப் போலிருப்பதால் ஆங்கிலத்தில்  goat’s foot என்று குறிப்பிடப்படுகிறது. சங்க கால புலவர் ஒருவருக்கு இது மானின் பிளவு பட்ட குளம்பையொத்து இருப்பதாகத் தோன்றுகிறது. இப்போது ஆடுகளை இயல்புவாழ்க்கையில் எளிதாகப் பார்க்கமுடிவது போல் இயற்கையோடு இயைந்துவாழ்ந்த அந்நாளில் மான்களையும் மிக எளிதாகப் பார்க்கமுடிந்திருக்கிறதுபோலும். அதனால் தன் பாடலில் அடும்பிலைக்கு உவமையாக மானின் காலடியைக் குறிப்பிடுகிறார். அது மட்டுமா?

அடும்பின் புனல் வடிவப் பூக்களைப் பார்க்கும்போது அவருக்கு என்ன தோன்றுகிறதாம்? குதிரையின் கழுத்தில் கட்டியிருக்கும் மணியைப் போல் இருக்கிறதாம். என்ன அழகான பொருத்தமான உவமைகள்.

மானடி பார்த்தோம். அடுத்து மயிலடி பற்றி சங்க இலக்கியப்பாடல் சொல்வதென்ன?

கொன் ஊர் துஞ்சினும், யாம் துஞ்சலமே-

எம் இல் அயலது ஏழில் உம்பர்,

மயில் அடி இலைய மாக் குரல் நொச்சி

அணி மிகு மென் கொம்பு ஊழ்த்த

மணி மருள் பூவின் பாடு நனி கேட்டே 

(கொல்லன் அழிசி – குறுந்தொகை 138)

முந்தைய இரவு, தலைவனின் வருகையை எதிர்பார்த்து தலைவியும் தோழியும் உறங்காமல் காத்திருந்தும் தலைவன் வரவில்லை. மறுநாள் தோழி தலைவனை சந்திக்கிறாள். நான் வந்தேன் ஆனால் நீங்கள் உறங்கிவிட்டீர்கள் என்று அவன் சொல்வதற்கு இடந்தராமல் தோழி சொல்கிறாள், “இந்தப் பெரிய ஊரே தூக்கத்தில் ஆழ்ந்திருந்தாலும் நாங்கள் நேற்றிரவு உறங்கவில்லை. எங்களுடைய வீட்டிற்கு அருகிலிருக்கும் ஏழில்குன்றின் மேலுள்ள, மயிலின் காலடியைப் போன்ற இலைகளைக் கொண்ட கரிய பூங்கொத்தை உடைய நொச்சியின் மெல்லிய காம்புகள் நீலமணி போன்ற மலர்களை உதிர்க்கும் ஓசை கூட எங்களுக்குக் கேட்டது. நீ வந்திருந்தால் எங்களுக்கு எப்படி தெரியாமல் போயிருக்கும் “ என்று அவன் வரவில்லை என்பதை உறுதிபடக் குறிப்பிடுகிறாள்.

மேலும் சில காட்டுகள்..

மயிலடி யன்ன மாக்குர னொச்சியும்

(நற்றிணை 115)

மயிலடி யிலைய மாக்குர னொச்சி

(நற்றிணை – 305 – கயமனார்)

இந்தப் புலவர்களுக்கு நொச்சியிலையைப் பார்த்தால் மயிலின் காலடி நினைவுக்கு வருகிறது என்றால் இன்னொரு புலவருக்கு மயிலின் காலடியைப் பார்த்தால் நொச்சியிலை நினைவுக்கு வருகிறதாம்.

நொச்சிப்பா சிலையன்ன பைந்தாண் மஞ்ஞை 

(திருவிளையாடற்புராணம் -417 –பரஞ்சோதி முனிவர்)

(நொச்சியின் பசுமையான இலைகளைப் போன்ற பசிய கால்களை உடைய மயில்)

நொச்சியின் இலையும் மயிலின் காலடியும் ஒன்றுக்கொன்று உவமையாகக் காட்டப்படுவது ரசிக்கவைக்கிறது அல்லவா? எந்த அளவுக்கு இயற்கையின் ஒவ்வொரு அம்சத்தையும் கூர்ந்து கவனித்திருந்தால் இவற்றைப் போன்ற இயல்பான.. வெகு பொருத்தமான உவமைகளைத் தங்கள் பாடல்களில் ஏற்றிப் பாடியிருக்க முடியும்? 

&&&&&&&&&&&

(படங்கள் உதவி - இணையம்)